Fjala e  Xhoana Nanos: 

Shumë ëndrra dhe shpresa dhe zhgënjime të përbashkëta. Sot është një nga ato ditët që unë nuk do dëshiroja ta jetoja kurrë. E tillë është kjo ditë edhe për fëmijët tanë. Sokolin, Etën dhe Klajdin. Këtu e një çerek shekulli më parë , unë një vajzë e re, me intuitën e moshës, rashë në dashuri me Fatosin. Atëhere nuk e kuptoja pse, por tani e di, kisha rënë në dashuri jo thjesht me fatosin si person, por shumë më shumë se kaq.

Kisha rënë  në dashuri edhe me vizionin e një Shqipërie ndryshe, komplet tjetër e asaj që jetonim asokohe. Dhe të gjitha këto, do ti gjeja tek Fatosi. Gjë që më lejoni ta përsëris nuk e pata menduar me kaq qartësi atëhere. Me kalimin e kohës, ditë pas dite unë pata fatin të zbuloja tek fatosi vlera dhe cilësi që nuk janë aq të shpeshta në jetën tonë, aq më pak në publike dhe politike.

Për këtë arsye e ndjej për detyrë që disa cilësi të tijat të cilat me mirënjohje të thellë ua them besoj se i njohim të gjithë. Por mbase kur vjen një moment  si ky ja vlen të përmblidhen sepse Fatosi ishte shumë më tepër se një figurë publike, shumë më tepër nga ato që janë thënë në histori dhe nëpër media.

Fatosi ishte i vërtetë, ai nuk dinte dhe nuk donte të shtirej, si nuk merrte poza, e urrente populizmin, ai bënte atë që besonte dhe besonte tek ajo që bënte. Sepse ai besonte me shpirt te vlerat europiane. Fatosi ishte neveritës ndaj banalitetit, servilizimit, siç e ka thënë vetë. Ai eci mes baltës të politikës pa u bërë pis. Ai nuk ishte një njeri i zakonshëm, nuk bënte asgjë përgjysmë. As punën, as miqësinë. Ai kishte një zemër të madhe, që dinte të falte dhe të mirëkuptonte dhe të donte me gjithë qenien e tij. Hakmarrja ishte një cilësi që ai nuk e kishte dhe nuk pranonte ta njihte. Këtë e dëshmoi kur drejtori qeverinë menjëherë pas burgosjes së padrejtë. Ishte sjellja e tij ajo që e ndërtoi atë.

Në emër të saj Fatosi solli një frymë të re, që e konsideronte jetën politike jo si një përplasje por si një garë dhe konkurrencë. Ishte i drejtpërdrejtë, ndonjëherë kokëfortë dhe i vështirë, por gjithnjë i ndershëm me veten dhe të tjerët. Ai e donte këtë vend me gjithë shpirt, dhe pavarësisht çmimit të lartë personal që pagoi nuk hoqi dorë nga përpjekja për ta parë Shqipërinë më të drejtë dhe demokratike. Kështu e paraqiti edhe Shqipërinë me burrat e shteteve.

Për të gjitha këto sot mes dhimbjes së thellë kam një ndjenjë edhe më të lartë mirënjohje, mirënjohje që pata fatin ta njihja, pata fatin të ecja përkrah tij, të qeshnim dhe të vuanim bashkë, të jetonim. Dua Faleminderit Fatos. Faleminderit që e dhe veten tënde të gjithën pakursim për mua, për ne për vendin tonë. Do të mbetesh përherë në kujtesën tonë.